بخش اول
دانشگاه همواره به عنوان مرکز تجمع و تربیت نخبگان، مورد توجه جوامع در حال توسعه و توسعه یافته بوده است. بی تردید اگر دانشگاه در مسیر صنعت قرار بگیرد می تواند به پشتوانه اساتید باتجربه و نیروی جوان دانشجو، موجب ثمربخشی و تغییرات بنیادین در بخش های مختلف گردیده و همگان را نسبت به شرایط آینده امیدوارتر و چرخ کند و کهنه صنعت را به موتور خلاق و پویا تبدیل نماید.
دانشگاه عقبه تئوریک صنعت است. هرچه بین تئوری و الزامات عملی وصنعتی فاصله بیشتری باشد، درک مشترک این دو قطعه پازل و فهم این دو نسبت به هم کمتر خواهد شد. از این رو اولین و مهمترین قدم، وحدت و یکپارچگی صنعت و دانشگاه و باور مدیران این دو حوزه به وابستگی به یکدیگر است. مدیران صنعت باید باور داشته باشند که اگر به دنبال پیشرفت و خلاقیت در حوزه خود هستند راهی جز تکیه به نیروهای نخبه و دانشگاهی ندارند. در مقابل اساتید و مدیران دانشگاهی نیز نباید خود را بی نیاز از بازار کار بدانند. هنگامی تولیدات علمی و مقالات، ارزشمند خواهند بود که تبدیل به ثروت شوند و این مهم بستری جز صنعت ندارد.
استان بوشهر با دارا بودن انواع توانمندیهای بالقوه در حوزه اقتصادی و با داشتن نیروهای توانمند و سخت کوش، همه اهرم های پیشرفت و دگرگونی اقتصادی را دارد، اما متاسفانه بدلیل غفلت های شدید تاریخی و با وجود نعمت های عظیم خدادادی؛ بدلایل متعددی که در آینده ذکر خواهد شد، از چرخه توسعه واقعی عقب مانده است. در این باره بیشتر خواهیم گفت.
دکتر غلامرضا هوائی
عضو هییت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر